4 Ανθρακωρηχείο: 022.Psychic Soul

Μέρος 1ο
Μέρος 2ο

Μια μικρή απόπειρα να διερευνήσουμε τα μυστήρια της ψυχής, των ψυχικών δονήσεων, του ψυχισμού, της ψυχοπαθολογίας, ψυχοπάθειας και των παραψυχικών φαινομένων. Απόπειρα καταδικασμένη απο πριν. Αλλά η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα που λέει και η ερμηνεύτρια. Εν ολίγοις, μια σούπα με ψυχεδελικές διασκευές σε soul κομμάτια στο Α' μέρος και μια απόπειρα soul διασκευών σε ψυχεδελικά κομμάτια στο Β' μέρος. ΠΡΟΣΟΧΗ: το Β' μέρος δεν ισχύει αλλά αν δεν πουλήσεις μούρη τη σήμερον ημέρα σε έχουν όλοι χεσμένο. Στη φώτο η Marsha Hunt... (αχχ Μάρσα!).

5 Aνθρακωρηχείο: 021. Jesus Christ Superzombie

Πόση σχέση μπορεί να έχει ο Τζεφιρέλι με τον Ρομέρο; Ποια είναι η βαθύτερη ουσία του χριστιανισμού; Το Πάσχα είναι μια -έστω συμβολικά- κανιβαλλιστική γιορτή; Που κολλάει ο Λένιν σε όλα αυτά; Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα αλλά και σε άλλα πολλά ακόμα στους Νέους Φακέλους με τον Αλέξη Παπαχελά.

Κλικ στην εικόνα για την ευχετήρια κάρτα του σταθμού.

17 Ήρθε Η Ώρα Του Ζαβιτσάνου: 002.Ο Ιούδας Φιλούσε Υπέροχα

Ο Ζαβιτσάνος σε πλήρη αντιστοιχία και ενσυναίσθηση με το Θείο Πάθος, περιγράφει την επικολυρική ιστορία του καρδιακού του φίλου και προφήτου απ΄το Minneapolis, Μπόμπυ Ζίμμερμαν, ο οποίος μέσα σε δυο σχεδόν χρόνια, από το καλοκαιράκι του 1964 εως το καλοκαιράκι του 1966, κατάφερε να απατήσει τις Γραφές, να πολλαπλασιάσει τα ψάρια, να περπατήσει πάνω στο νερό, να θεραπεύσει τους τυφλούς, να διαλύσει και να ξανακτίσει το Ναό του Σολομώντος και τέλος να σταυρωθεί και κατόπιν ν' αναστηθεί. Κι όλα αυτά βάζοντας απλώς το δάκτυλο στην πρίζα.

...Και το μήνυμα του Προφήτου: ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΕΝΑΝ ΓΛΟΜΠΟ.

3 Ο Charlie Parker Στο Ξενοδοχείο Ιδιοφυϊα: 025.The Lost Decade

Για την επίσημη ιστορία της jazz η δεκαετία του ' 70 είναι η δεκαετία της παρακμής. Μέχρι την προηγούμενη άνοιξη είχα την ίδια αντίληψη, ώσπου κάποια ακούσματα άρχισαν να με εκπλήσουν ευχάριστα... Έτσι αποφασίσα να πάρω τον μουσικό γκασμά, που έχουμε πρόχειρο εδώ στο radiodada, να "σκάψω" κάτω από την επιφάνεια του mainstream και να αρχίσω να ανακαλύπτω τις μουσικές κολλεκτιβές, τις ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρίες, την ανυπότακτη δημιουργικότητα των μουσικών της jazz. Και τελικά δεν ήταν καθόλου μια "χαμένη δεκαετία"!
Καλή ακρόαση και καλό κουράγιο σε όλους...